I- GİRİŞ

Genellikle kamu yararına olan bir hizmetin sürüp gidebilmesi için, kişilerin kendi istekleriyle bağışladıkları para ve mülklere “vakıf” (foundation) denir. Sözlükte “bir şeyi daimî olarak durdurmak” anlamına gelmektedir. Vakıf, bir kişinin, belirli bir hizmetin yerine getirilmesi ya da başkalarının yararlanması için malını ya da parasını ya da mülkünün bağışlayarak oluşturmuş olduğu mal varlıklarıdır. Vakfın amacı; hukuka uygun, belirli, anlaşılabilir olmalı ve süreklilik arz etmelidir(1).  Vakıflar Medeni Kanun’un belirlediği usullere göre kurulurlar. Vakıf, tüzel kişiliğe sahip bir kuruluştur. Vakıf mallarının, vakfın amaçlan doğrultusunda kullanılmasını sağlamakla görevli bir Vakıf Yönetim Kurulu vardır. Bir kişi, gerekli parayı ya da malları koyarak vakıf kurabileceği gibi, birden çok kişi de işbirliği yaparak vakıf kurabilir. Vakıfların amacı kâr sağlamak değildir. Vakıfların zorunlu organları mütevelli heyeti, yönetim kurulu ve denetleme kuruludur. Vakıfların ihtiyari organları ise danışma kurulu ve onur kuruludur. Yaptıkları faaliyetlerle topluma ve insanlığa yararlı katkılarda bulunmak amacıyla kurulan vakıflar, kıt kaynaklarını daha etkin yönetmek, vergi yüküyle karşılaşmamak, kendilerine yapılacak bağışları vergiden indirme teşviki ile çekici hale getirerek ayırmak amacıyla vergi bağışıklığına sahip olmak isterler. Vakıfların vergi bağışıklığı sağlamaları için yapmaları gerekenler yazımızın konusunu oluşturmaktadır.