I- GİRİŞ

Vergi hukukunda mükellef ve vergi sorumlusunun kanundan doğan vergisel ödevleri genel bir kural olarak kendileri tarafından yerine getirilmesi prensibi öngörülmüştür. Ancak, çeşitli sebeplerden dolayı vergi ödevleri ya emredici kanun hükmünden dolayı kanuni temsilciler tarafından yerine getirilmesi istenir ya da mükellefin iradi beyanı sonucu bizzat tayin ettiği temsilciler tarafında yerine getirilir.

Vergi Usul Kanunu’nun 8. maddesine göre mükellefin, vergi kanunlarına göre kendisine vergi borcu terettüp eden gerçek veya tüzel kişi olduğu, vergi kanunları ile kabul edilen haller müstesna olmak üzere, mükellefiyete veya vergi sorumluluğuna müteallik özel mukavelelerin vergi dairelerini bağlamayacağı, 9. maddesinde de, mükellefiyet ve vergi sorumluluğu için kanuni ehliyetin şart olmadığı belirtilmektedir. Mezkur Kanun’un 10. maddesi Kanuni Temsilcilerin Ödevi belirtilmiş,  Amme Alacakları Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un mükerrer 35. maddesinde ise Kanuni Temsilcilerin Sorumluluğu hüküm altına alındığı görülmektedir. İradi temsil ile ilgili vergi mevzuatı incelendiğinde doğrudan herhangi bir kanuni düzenleme olmadığı görülmektedir.

II- TEMSİL

Temsil kelimesi Arapça kökenli olup, Türk Dil Kurumu (TDK) sözlüğündeki anlamı: Birinin veya bir topluluğun adına davranmak şekildedir.

Temsil, bir kimsenin, temsilci sıfatıyla diğer bir kişi adına hukuki işlem yapmasıdır(1).

Diğer bir ifade ile temsilci, temsil ettiği kişiyi hak sahibi yapabilir ya da borçlu statüsüne sokabilir.