Yazarlar: Ümit BOZKURT*
                Fatma KARA**

I- GİRİŞ

Global dünyada yaşanan gelişmelere eşanlı olarak, Türkiye’de de elektronik iletişim araçları aracılığıyla sağlanan iletişim süratle yaygınlaşmıştır. Bunların başında kamuoyunda “sosyal medya” olarak da anılan ve internet ortamında faaliyet gösteren sosyal paylaşım ağları geliyor. Günümüzde pek çok kişi ve kurum hedef kitlelere sosyal paylaşım ağları aracılığıyla ulaşıyor ve mesajlarını bu yollarla iletmeyi tercih ediyorlar. Bu gelişmelerin sonucu olarak, internet ortamındaki sosyal paylaşım ağları ile gerek sosyal amaçlı kullanılan gerekse günlük hayatı kolaylaştıran ve akıllı telefon veya tablet gibi mobil cihazlar için geliştirilen uygulamalar, önemli bir kazanç kaynağı haline gelmiştir. Bu kazancı elde eden sosyal medya içerik üreticilerinin ve mobil cihazlar için uygulama geliştiriciliğinin vergilendirilmesi meselesi uzun bir süredir vergi camiasında tartışılıyordu.

Teknolojide yaşanan hızlı gelişmelerin hukuka yansıması özellikle de vergi hukukuna yansımasının maalesef ki geç olabilmektedir. Yapmış olduğumuz çalışmanın asıl amacı Youtube kanallarında içerik paylaşarak, Instagram, Twitter gibi platformlarda ürün tanıtımı yaparak veya diğer sanal ortamlarda reklam gelirlerinden pay alarak, bir sosyal medya hesabını, bir internet sitesini satarak, oyun platformlarında oyun içi ürünleri alıp satarak kazanç elde edenlerin vergisel durumlarını, yapmaları gerekenleri, haklarını, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun Mükerrer 20/B maddesi ve bu maddeye dayalı olarak hazırlanan Gelir Vergisi Genel Tebliğ Taslağı (Seri No:318) ile birlikte değerlendirmeye çalışacağız.

Sanal ortamlarda çok kolay hesap açılabilmekte ve bu hesaplar üzerinden kazanç elde edilebilmektedir. Dijital yoldan gelir elde etmek hiçte sanıldığı kadar zor bir mesele değildir. Dolayısıyla ticaretin gerçek ya da sanal ortamda yapıldığı fark etmeksizin, Kanunlarımıza göre ticaret yoluyla edinilen kazançtan vergi verilmesi zorunludur. Bir kişi internette ister kendi sayfasına reklam alsın, isterse video çekerek ya da tweetler atarak gelir elde etsin, devamlılık arz eden bir faaliyet varsa ortada bir kazanç var demektir. Bu kazancın vergisinin ödenmesi gerekir. Sanal ortamlar günümüzde, aynı zamanda artık bir dijital işyeridir ve sitede yer alan sayfalar da dijital alanlardır. Bu durum 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nda 156. maddede ihdas edilen işyeri tabirinin değişmesine neden olmuştur.

Vergi kanunlarında sosyal veya ekonomik bir takım hedeflerle, bazı kazançların veya işlemlerin vergiden istisna kılınması veya bazı kişilerin vergilendirme dışı bırakılması yoluna gidilmiştir. Tebliğde belirlenen içerik üreticileri, internet ortamındaki sosyal ağ sağlayıcıları üzerinden metin, görüntü, ses, video gibi içerikler paylaşanlar olarak tanımlanıyor. Mobil uygulama geliştiricileri ise akıllı telefon veya tablet gibi mobil cihazlar için uygulama geliştirenler olarak tanımlanıyor.

Bu gelirleri elde etmek için çoğu durumda bir organizasyona gerek olmadığı için, bu faaliyetlerden çok az sayılacak tutarlarda gelir elde edilmesi de mümkündür. Söz konusu vergi düzenlemeleri gerçekleşmeden önce, vergi idaresi mevzuat gereği çok düşük tutarlarda gelir elde edenlerden de ticari kazanç kapsamında vergilendirilmesi gerekiyordu. Üstelik bu durumdakiler vergi incelmesi nedeniyle cari ve geçmiş dönemlere yönelik inceleme ve cezalı tarhiyatla karşı karşıya kalmışlardır.

14.10.2021 tarihli ve 7338 sayılı Vergi Usul Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 2. maddesi ile 31.12.1960 tarihli ve 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’na eklenen mükerrer 20/B maddesi ve bu maddeye dayalı olarak hazırlanan Gelir Vergisi Genel Tebliğ Taslağı (Seri No:318) yukarıda bahsetmiş olduğumuz vergi uygulamalarının yansıması olmuştur. Yapmış olduğumuz bu çalışmada bu uygulamanın usul ve esaslarını açıklamaya çalışacağız.